Leif Lindén hade i ungdomsåren spelat både ishockey ("jag var mer talangfull i ishockey") och bandy men när han gick över till AIK blev det bara fotboll. Efter två och ett halvt år i AIK:s junior- och reservlag fick Leif göra allsvensk debut, borta mot IFK Norrköping, i en match som AIK vann med 1-0. Leif kom in i 71:a minuten istället för Börje Leback då AIK redan ledde med 1-0. Leif fick göra inhopp även i de följande fem matcherna innan han borta mot Kalmar FF i augusti fick göra sin första match, som forward(!), från start.
Leif Lindén hade spelat mittback i Brommapojkarna, gått upp till mittfältet i AIK:s juniorlag men det var som vänsterback han kom att spela in sig som ordinarie i AIK:s allsvenska lag.
- Claes Marklund, som hade spelat vänsterback i flera år, blev skadad och vår tränare Gunnar Nordahl tog ett snack med mig och trots att jag egentligen var mittfältare och högerspelare så hamnade jag på vänsterbacken, minns Leif med 26 års distans till händelserna.
Och Leif blev kvar som vänsterback. Hela hösten 1978 och från sommaren 1979 (Leif hade varit borta under våren 1979 på grund av sjukdom) var det Leif Lindén som blev AIK:s stabile vänsterback, en av få positioner där det fungerade bra i ett darrigt AIK-lag. AIK åkte ur Allsvenskan 1979 och Leif vet vad som gick snett:
- Det var dåligt stämning i laget. AIK hade värvat flera spelare inför säsongen men det föll inte väl ut. Vi hade även ny tränare, Jens "Lill-Lotta" Lindblom, men han försvann mitt under säsongen. Det var väldigt rörigt och stor oro i laget.
AIK åkte ur Allsvenskan 1979 efter att i den sista omgången, 28 oktober, förlorat borta mot Halmstads BK. Det är Leif Lindéns bittraste minne från fotbollskarriären. Bara fem dagar tidigare hade han fått vara med om en av höjdpunkterna i samma karriär, debut i A-landslaget i en riktig tävlingsmatch. Och historien om hur det gick till är som hämtad ur Rekordmagasinet.
Tisdag 23 oktober 1979 skulle Sverige spela EM-kval borta mot Luxemburg i George "Åby" Ericssons sista match som förbundskapten. I sista stund, strax innan avfärd, blev det ett återbud och "Åby" Ericsson ringde då hem till AIK:s stabile försvarsspelare Göran Göransson. Som inte var hemma! Nästa man på Åbys telefonlista var Leif Lindén som både var hemma och hade passet redo. Leif skyndade snabbt iväg till Arlanda men planet som landslaget hade chartrat skulle lyfta från Bromma! Det löste sig till slut, Leif kom med planet och fick även göra ett inhopp i den andra halvleken i en match som slutade 1-1. Och även om matchen spelades på en liten arena och inför en liten publik, så har Leif Lindén i alla fall gjort en A-landskamp.
Det blev alltså division 2-spel för AIK 1980, något som blev ett roligt år för AIK och Leif Lindén.
- Det var väldigt kul, alltid mycket publik på orter som vi normalt sett inte kom till. Vi vann många matcher och vi gick upp i Allsvenskan. Speceillt Solna-derbyt mot Vasalund på ett fullsatt Skytteholm var ett härligt minne.
Leif Lindén spelade 25 av 26 matcher under AIK:s division 2-år. Och han gjorde sitt enda tävlingsmål för AIK, 13 juli hemma mot Hudiksvalls ABK. Leif fastställde slutresultatet 7-0 i 90:e minuten. Framspelad av Per Wiklundh kunde Leif från nära håll lägga in bollen i ett helt öppet mål. Två minuter tidigare var det Leif som hade spelat fram Per Wiklundh som då kunde göra 6-0 på ett stillastående Hudiksvallsförsvar.
1981 var AIK tillbaka i Allsvenskan men då började Leif Lindéns skadeproblem på allvar. Han blev sjuk, fick en infektion i kroppen som satte sig i magen. Han blev opererad flera gånger och han har fortfarande, snart 25 år senare, sviter efter sjukdomen. Det blev bara fyra allsvenska matcher 1981 och sex matcher 1982. I en av dessa, borta mot Elfsborg i augusti 1982, blev Leif utvisad för första och enda gången i sin karriär.
- Det var första gången som jag har blivit utvisad under min fotbollsbana, konstaterade Leif till Dagens Nyheter direkt efter matchen. Bengt-Göran Stenbäcken kom med dobbarna mot mig, men det var naturligtvis dumt av mig att ge igen, i all synnerhet som jag hade en varning tidigare.
Efter 1982 blev det inget mer elitspel för Leif Lindén. Han spelade för några klubbar på lägre nivå men han kunde, på grund av skador, aldrig göra någon ordentlig satsning. Själv säger Leif att han var "en bra markeringsspelare, vältränad, stark och hyfsat snabb" samtidigt som han hade brister i tekniken. Leifs lagkamrat Sanny Åslund menar att Leif Lindén var "en bra kille, en bra fotbollsspelare med bra fysik som kunde ha blivit riktigt bra om han hade fått vara hel." Hans tränare, och senare svärfar, Rolf Zetterlund menar att Leif "hade en mycket stor kapacitet som ytterback".
25 år efter sin tid i AIK har Leif Lindén ledsnat lite på fotbollen och ser sällan några matcher även om han till och från har varit med i AIK:s veteranlag. Istället ägnas mycket tid åt arbete och familj, golfspel (handicap 8) och båtliv i skärgården.
Text: Anders Johrén (2005)
|